Mijn naam is Marjolein. Ik heb jaren in de fashion-fashion gewerkt als modeontwerper voor grotere en kleinere merken. Ik ben opgeleid als modeontwerper tijdens de opleiding modevormgeving van de Kunstacedemie van Maastricht en heb een Master in Digital Fashion op een van de meest vooraanstaande opleidingen van de wereld, de London College of Fashion.
En hoewel ik eigenlijk een super tijd achter de rug heb gehad, heb ik me altijd een beetje een buitenstaander gevoeld. Ik merkte al vroeg dat mijn manier van werken niet regulier was en dat er op de acedemie en daarbuiten eigenlijk geen ruimte voor was.
Op de acedemie is het hard werken. Ik weet nog dat er klasgenoten in de kast kropen, ‘savonds als de school dicht ging. Zo was de beveiliging er van overtuigd dat er niemand meer was, om daarna weer gewoon achter de naaimachine te kunnen werken.
Voor mij was het vaak niet mogelijk om in het weekeind terug te gaan naar huis, omdat er nieuwe tekeningen gemaakt moesten worden naar aanleiding van een moment met een leraar die de boel (weer) afgekeurd had. Vooral mijn materiaalkeuzes waren vaak een probleem.
Ik ben namelijk aan de opleidingen begonnen met de intentie te verbeteren hoe ik toen werkte met kleding. Ik begon met vormgeven zoals ik altijd deed, van niets iets maken. Ik had bakken en tassen met oude stukken kleding en stoffen die ik wilde gebruiken om mijn ontwerpen te realiseren. Dit was ik al jaren gewend om te doen. Op deze manier kon ik dragen wat ik tof vond om aan te doen, want wat ik wilde dragen was meestal bij de H&M niet te koop.
In ieder geval, wanneer je een keer of wat je ziel en zaligheid in die tekeningen en ontwerpen hebt gestoken en steevast te horen krijgt dat het niet goed is ga je vanzelf zoeken naar “wat ze dan wel goed vinden”. Dit betekende vaak dure stoffen kopen bij allerlei winkels in het land. Voor mij was dit eigenlijk alleen maar een manier om de opleidingen door te komen. Ik vond de sfeer en de creativiteit op de acedemie fantastisch, maar toch wordt ook daar van je gevraagd om alles op de bekende en herkenbare manieren te doen.
Eigenlijk heb ik me daarna aangeleerd om vooral te zoeken naar wat mijn leraren en later mijn werkgevers wilde. Ik stak extra uren in het werk om te te zorgen dat zij het goed vonden. Daarbij laat je langzaam wel wat van jezelf los.
Op een gegeven moment ben ik naar het buitenland verhuisd. Weg uit mijn bekende omgeving. Ik kon daar de taal niet, dus kon ik daar niet aan het werk. Dit betekende tijd om na te denken over wat ik wel wil en hoe dat dan precies eruit zou zien. Ik heb de kans gekregen om hier en daar wat te proberen. Na een paar jaar was het zover dat we terug naar Nederland gingen verhuizen. Ik was klaar om alles op mijn eigen manier aan te gaan pakken.
Tegenwoordig bewaar ik mijn oude outfits weer om er nieuwe dingen van te maken. Het materiaal van een kledingstuk wat je al gedragen hebt heeft vaak veel meer leven dan een nieuw stuk platte stof. Daarnaast zal ik altijd mijn best doen om iets op te lossen op mijn manier. Bijvoorbeeld wanneer ik spiegels wil ophangen, dan kijk ik eerst of ik iets tofs kan bedenken wat ik zelf met stof kan maken voordat ik naar de winkel ren. Dit zorgt er voor dat ik mijn creativiteit niet alleen kwijt kan, maar ook gesterkt wordt door iets wat ik zelf uitvoer. Zo zijn mijn kledingstukken echt van mij, en ben ik niet een showreel van de laatste seizoenen H&M or Zara.
Ik hoop dat jij door het lezen van mijn blogs (link) geinspireerd wordt om ook eens kritisch te kijken naar je gewoontes. Weet dat ik het ook soms moeilijk vind om te breken met wat we zo gewoon zijn, consumeren. Maar hoe meer je het traint om op je eigen manier dingen te doen, hoe meer eigenwaarde én eigenheid je zult ervaren in je directe leefomgeving. Je doet dit echt voor jezelf!
Je kunt me ook nog op facebook (link) vinden of op instagram (link) Mocht je meer willen weten over de methode die ik ontwikkeld heb om je kledingkast persoonlijk en inspirerend te maken, mag je je ook inschrijven voor mijn Engelse emails en mijn Engelse e-book via het formulier hieronder.